Matki Boskiej Zielnej

Opracowała Jolanta Szymkiewicz

15 sierpnia Kościół Katolicki na całym świecie obchodzi święto Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, zwane również świętem Matki Boskiej Zielnej.

W Nowym Testamencie nie wspomina się o fakcie fizycznej śmierci Maryi Panny, dlatego kościół już od V wieku obchodzi to święto jako święto Zaśnięcia Matki Bożej. Wniebowzięcie zajęło miejsce Zaśnięcia, kiedy w VII wieku święto to zostało przejęte przez stolicę apostolską. Wiąże się ono z dogmatem ogłoszonym w konstytucji apostolskiej przez papieża Piusa XII. Dogmat ten stwierdza, że po zakończeniu swojego ziemskiego życia Najświętsza Maryja Panna została z ciałem i duszą wzięta do wiecznej chwały.

W Polsce i krajach europejskich czci się Matkę Boską Wniebowziętą jako patronkę ziemi i jej bujnej roślinności, stąd też zwyczaj święcenia w tym dniu podczas mszy świętej bukietów złożonych z kwiatów, ziół, kłosów zbóż. Zwyczaj ten związany jest również z pewną średniowieczną legendą, która mówi, że gdy apostołowie przyszli zobaczyć grób Maryi, nie zastali ciała,
a zobaczyli kwitnące kwiaty i pięknie pachnące zioła.

Dawniej ludzie wierzyli w cudowną moc tych poświęconych bukietów. Po powrocie z kościoła zanosili je na pola i ogrody, zostawiając na jakiś czas, co miało gwarantować urodzaj i ochronę przed zarazą i klęskami. Następnie bukiet zabierano do domu, gdzie przechowywany przez rok miał chronić dom i jego mieszkańców przed nieszczęściem, chorobami i piorunami. Z ziół parzono wywary , które miały moc uzdrawiania z wielu ciężkich chorób.

Współcześnie święto Wniebowzięcia wiąże się często ze świętem dziękczynienia za plony. Dlatego w kwiatowo- ziołowe bukiety wkomponowuje się gałązki drzew owocowych, zboża , a nawet warzywa.